عصر دوشنبه در لحظاتی که رضا رحمانی در جلسه ای با حضور معاون اول رییس جمهور شرکت داشت، محمود واعظی خبر عزل او توسط رییس جمهور را ابلاغ کرد.
این برکناری به نوعی تداعی کننده خاطره برکناری منوچهر متکی وزیر امور خارجه کشور در سفر به سنگال بود!
متکی که آن روزها طولانی ترین سابقه وزارت را بین وزرای احمدی نژاد داشت، به ناگاه و در قالب یک سفر خارجی از اخراج خود باخبر شد. اخراج روز دوشنبه رحمانی وزیر صمت، تقریبا همین اوضاع و احوال را داشت و در رفتاری مشابه و در شرایطی که بازار لبریز گرانی است، حکم برکناری صادر شد تا رحمانی به سرنوشت متکی دچار شود و تابستان پاستور را نبیند.
این پایان ماجرا نبود و نامه رحمانی در مورد دلایل برکناری اش صحه بر نفوذ مرد شماره دو پاستور گذاشت.
اوایل دولت دوازدهم بود که جهانگیری از این اعمال نفوذهای بی قاعده گلایه کرد و در اظهار نظری عجیب اظهار داشت که قادر به تغییر منشی دفتر خود نیز نمی باشد!
هر چند پاستورنشینان در مقام کدخدامنشی سعی در حل و فصل این اختلاف داشتند، اما نفوذ و دخالت واعظی در امورات دولت فراتر از یک رییس دفتر بود و این داستان به آتش زیر خاکستری ماند که در قضیه رحمانی گر گرفت. وزیر مدعی شده که از سوی آقای نفوذ تهدید شده است و دفتر ریاست جمهوری از رایزنى هاى فشرده اطرافیان رحمانی گلایه کرده است.
با گذشت زمان و به هر میزان که به زمان پایان ریاست جمهوری روحانی نزدیکتر می شویم، نفوذ تفکر و رفتار و منش محمود در دولت بنفش بیشتر و پر رنگ تر می شود. با وجود آن که رییس جمهور در ابتدای دولت دوازدهم از پاشنه ورنکشیده ها گلایه کرد، اما متاسفانه در ادامه مثلث قدرت نهاوندیان، نوبخت و واعظی که جزو همان پاشنه ورنکشیده ها بودند و در جمع اصحاب شنبه، به ناگاه همه کاره پاستور شدند و برای نوشیدن آب هم گویا نیاز به اخذ اجازه از این بزرگواران است. این عزل باعث گردید تا دولت دوازدهم بی ثبات ترین دولت تاریخ انقلاب لقب بگیرد و دو تغییر دیگر کافی است تا دولت روحانی از حد نصاب بیافتد و نیازمند رای اعتماد مجدد از بهارستان گردد.
انتصاب و برکناری وزیر جزو وظایف و اختیارات رییس جمهور است و در این مورد نمی توان به رییس جمهور خرده گرفت. اما موضوع بحث نحوه برکناری و نفوذ در بدنه دولت از سوی افرادی است که هنوز مرام و منش سیاسیشان برای جامعه سیاسی ایران مشخص نیست. هر انسانی دارای شخصیت است و نمیتوان حیثیت او را در وانفسای کشمکش های سیاسی به بازی گرفت و از سویی جایگاه وزارت نباید دستخوش منویات فردی شود.
این که چرا حسن روحانی حاضر نیست این روزها کاپشن محمود را در بیاورد و پا در یک کفش کرده تا خود را احمدی نژادی ترین چهره سیاسی حال حاضر معرفی نماید، پرسشی است که پاسخ خود فقط در جیب خود اوست.
اما ای کاش روسای جمهور چهار سال دوم نداشتند، در این صورت هم خاتمی احترامش حفظ میشد و در آن ۱۶ آذر معروف هو نمیشد، احمدی نژاد برچسب انحرافی نمی خورد و همان معجزه هزاره سوم برای اصولگرایان باقی می ماند و اندک امیدی که برای اصلاح اوضاع کشور در مورد روحانی بود، به یاس مبدل نمیشد!
اما کاش رییس جمهور حقوقدان باقی می ماند، لباس محمود بر تن نمی کرد و ادبیاتش را از او وام نمی گرفت، حیف تدبیر و امید بود، انصافا حیف بود اما این واقعیتی است کتمان ناپذیر، رحمانی سنگالی برکنار شده، دقیقا در روزی که قرار بود سروسامانی به اوضاع قیمت ها در بازار خودرو بدهد! مافیای خودرو هم در این برکناری دخالتی دارد! ندارد، شاید هم … !