می‌خواهم درباره موضوعی سخن بگویم که شاید روزگاری حتی تصورش نیز غیرممکن بود، اما امروز صداهایی از درون و بیرون آن، از واقعیتی قریب‌الوقوع پرده برمی‌دارند:
فروپاشی اسرائیل.
رژیمی که با خشونت، سرکوب، تبعیض نژادی و ترور شکل گرفت، برای بقا، همواره نیازمند بحران، دشمنی و ترس بوده است. اسرائیل، بر خلاف تصویری که رسانه‌ها سال‌ها برای آن ساخته‌اند، یک کشور معمولی با ساختاری متزلزل و وابسته به حمایت‌های خارجی‌ست.
اسرائیل چگونه به این نقطه رسید؟
از دل جنگ جهانی دوم، با سوءاستفاده از وجدان خفته جهانیان نسبت به فجایع نازیسم، سرزمینی غصب شد. مردمانی که قرن‌ها در فلسطین زندگی کرده بودند، آواره شدند.
رژیمی ساختگی، با توجیه "امنیت یهودیان"، برپاشد، اما ماهیت واقعی‌اش چیز دیگری بود: یک پادگان نظامی در قلب خاورمیانه.
از همان ابتدا، بذر ناپایداری در دل این رژیم کاشته شد:
هویت بر پایه تبعیض: یهودی‌بودن، شرط شهروندی درجه‌یک بودن شد.
خشونت به عنوان ابزار بقای سیاسی: از ترور گرفته تا حملات هوایی کور.
وابستگی شدید به آمریکا و اروپا، هم در تسلیحات، هم در سیاست خارجی.
اما این ساختمان پوسیده، نمی‌تواند برای همیشه پابرجا بماند. هیچ دیواری، اگرچه از آهن، در برابر طوفان حقیقت نمی‌ایستد.
نشانه‌های فروپاشی از درون
این روزها، جامعه اسرائیل بیش از همیشه دچار شکاف است:
شکاف عمیق بین افراطی‌ها و سکولارها
بحران هویت میان مهاجران روس، یهودیان شرقی و غربی
فرار سرمایه و مهاجرت معکوس نخبگان به اروپا و آمریکا
تورم، بیکاری و نارضایتی‌های گسترده
اعتراضات شدید علیه فساد سیاسی و قوانین قضایی جدید
در واقع، اسرائیل بیش از آنکه با دشمن خارجی درگیر باشد، در حال انفجار از درون است. دشمن واقعی، نه حزب‌الله است، نه حماس، نه ایران. دشمن واقعی، همان ساختار نژادپرستانه، فریب‌کارانه و متجاوزگر خودش است.
مقاومت، برگ برنده مردم فلسطین
در طول دهه‌ها، از سنگ در دست کودک فلسطینی گرفته تا موشک‌های امروز مقاومت، همه یک پیام دارند:
"ما تسلیم نمی‌شویم."
حمله تاریخی ۷ اکتبر، نشان داد که رژیم اسرائیل چقدر آسیب‌پذیرتر از تصورهاست.
عقب‌نشینی‌های مکرر، ناتوانی در کنترل امنیت داخلی، و وحشت دائمی از انتفاضه سوم، گواه آن است که امنیت ادعایی‌شان، فقط یک پرده نازک است بر یک آتش زیر خاکستر.
جهان در حال تغییر است
روزگاری، آمریکا با یک تلفن، جنگ‌ها را تمام می‌کرد. امروز، حتی نمی‌تواند از متحد خود در تل‌آویو حمایت کامل کند.
موج افکار عمومی جهانی، به‌خصوص در میان جوانان غربی، به‌شدت علیه اسرائیل است.
در دانشگاه‌های آمریکا، پرچم فلسطین بالا می‌رود. در قلب اروپا، صدای مردم برای آزادی فلسطین بلندتر از همیشه است.
فروپاشی، یک احتمال نیست؛ یک روند است
اسرائیل دیگر آن هیولای شکست‌ناپذیر دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی نیست.
همانند "آتام حمید"، یا همان چوپان داستان، اشتباه بزرگ، زوال را آغاز می‌کند.
فروپاشی اسرائیل، نه از طریق یک جنگ بزرگ، بلکه از طریق:
فروپاشی درونی
طرد بین‌المللی
مشروعیت‌زدایی جهانی
و پیروزی اندیشه مقاومت
رخ خواهد داد.
و روزی، شاید نه چندان دور، کودکی در نابلس یا غزه، بدون دیوار، بدون ترس و بدون اشغال، به مدرسه برود...
شطرنج خونین ادامه دارد...
در این بازی، مهره‌های کوچک، خواب شاهان را آشفته می‌کنند.
نویسنده و نظریه‌پرداز مستقل
غلامحسین شیعه‌نواز