از یک سو وجود صنایع و کارخانجات مادر و از سوی دیگر پتانسیل ویژه استان به عنوان دروازه ایران به اروپا سبب شده بود این استان در ردیف یکی از بهترین های کشور در زمینه صنعت قرار گیرد.
در برهه کنونی آنچه صنایع استان را بیشتر مورد تهدید قرار می دهد واگذاری واحد های تولیدی به افراد غیر متخصص در حوزه صنعت و نا کار آمدی مدیران برخی واحد های صنعتی است که باعث شده باری بر این مشکلات افزوده و تعدادی از واحدهای استان به شکل راکد درآمده یا میزان تولیدات آن ها به شدت پایین آمده است.
آذربایجان مهد صنعت و تمدن ایران با فرزندان برومند و متخصص همواره ناجی صنعت بوده و چه بزرگ مردانی که در دامن این دیار پرورش یافته و در عرصه تخصص خود نه تنها در ایران بلکه در منطقه زبانزد بوده و هستند. مردان آذربایجان در هر برهه ای از زمان در هرکجای کشور که صنعت و تولید نیاز مند کمکی برای رونق داشت آستین همت بالازده و به کمک شتافته اند . اما امروز از آن روزهایی است که خود آذربایجان و صنعتش نیازمند منجی و مدیر کاربلد برای ادامه حیات است.امروز از آن روزهای سخت است که تاریخ در ذهن خود خواهد نگاشت و به قول معروف چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
اینک عده ای از فرزندان متخصص و کاردان آذربایجان به هر دلیلی در اقصی نقاط ایران مشغول نجات شرکت هایی مثل هپکو، آذر آب و.... هستند که البته نشان از شایستگی آنان است ولی این امر از دو نظر جای تامل اساسی دارد :
اول اینکه اکنون صنعت آذربایجان نیازمند تخصص و تعهد این عزیزان است و دوم اینکه مخاطرات سفر و تردد در جاده های نا ایمن کشور جان این نخبگان جامعه صنعت و سرمایه های با ارزش نیروی انسانی متخصص را تهدید می کند.
همین چند هفته پیش بود که مهندس روشن رنجبر صباغ پدر فولاد نوین آذربایجان قریانی این جاده های سرد و بیرحم شد و جامعه صنعتی استان را عزادار کرد و به ماتم کشاند. عرصه صنعت و تولید نیازمند همدلی و عشق خدمت است در حالیکه متاسفانه استان ما در معرض از هم گسیختگی صنعت است.مدیران ارشد صنعتی خود را از سایر شهر ها و استان ها فرا بخوانیم و دست در دست هم دوباره صنعت آذربایجان را شکوفا کنیم تا دوباره روزهای خوب را ببینیم.فرزندان متخصص آذربایجان ناجی صنعت آذربایجان هستند، تا دیر نشده و فرصت ها باقیست باید کاری کرد .