برنامه ریزی صحیح برای استفاده از منابع موجود آبی ، در شرایطی که به طور مداوم به تعداد جمعیت کشور و استانها -البته با رشد پایین - افزوده و سرانه آب قابل دسترس برای هر ایرانی محدود ومحدود تر می شود ، رکن اصلی در مدیریت منابع آب است، می گویند بیش از ۹۰ درصد آب استحصالی ، در بخش کشاورزی وبقیه صرف شرب و بهداشت ، صنعت و محیط زیست می شود و باز هم می گویند راند مان بخش کشاورزی در کشور ما پایین است ، به طور مثال حدود ۱۲سال قبل، به ازای هر متر مکعب آب بین ۸۰۰تا ۱۰۰۰گرم محصول خشک در ایران تولید می شد ، این در حالی است که متوسط جهانی آن ۲۰۰۰گرم به ازای هر متر مکعب آب بود ودر برخی کشورهای اروپایی مثل آلمان ، با افزایش راندمان آبیاری ، تولید محصول را تا ۴۰۰۰گرم به ازای هر متر مکعب آب رسانده بودند.
ضرورت نگرش جامع ، به هم پیوسته و استفاده از منابع موجود در حوضه آبریز ، استان و واحدهای کوچکتر حایز اهمیت فراوان است ، لذا اهمیت این موضوع در بخش کشاورزی که بزرگترین سهم را در مصرف آب دارد ، مضاعف است . تخصیص بهینه منابع آب ، استفاده از روشهای نوین آبیاری و توجه به ظرفیت های هر منطقه از عواملی است که باید همواره مد نظر قرار گیرد.
خلاصه کلام اینکه باید با برنامه ریزی دقیق ، میزان تولید محصول خشک در ازای مصرف هر متر مکعب آب را افزایش داد، چراکه دلیل هدررفت زیاد آب در بخش کشاورزی ، پایین بودن بهره وری الگوی کشت ، بی توجهی به ارزش اقتصادی آب و دانش فنی پایین کشاورزان ماست.