نیروگاه حرارتی تبریز در جنوب غربی این کلان شهر، سازه اصلی تامین انرژی این کلان شهر محسوب می شود که از سال ۱۳۶۵ تا به امروز مشغول فعالیت بوده است؛ اما آنچه در فصول سرد سال، نام این نیروگاه را بر زبان ها می اندازد، سهم آن در ۀایندگی هوای تبریز است که با بروز پدیده وارونگی هوا، مضاعف می شود.
هر چند مدیران حوزه برق آذربایجان شرقی و نیز نیروگاه حرارتی تبریز بر این باورند که درباره سهم نیروگاه از آلودگی هوای تبریز به بهانه مازوت سوزی، مبالغه می شود و سهم این واحد تولید برق از آلایندگی هوای شهر نه ۱۷ یا ۲۷ درصد، بلکه حدود ۲ درصد است، اما این گزاره ها چیزی از اتهام نیروگاه در آلایندگی در نزد افکار عمومی نمی کاهد.
این واقعیت را نیز باید پذیرفت که نیروگاه حرارتی تبریز عمر مفید خود را کرده است و اگر امروز نیز با همان توان سال های نخست به تولید برق ادامه می دهد، در سایه از خودگذشتگی نیروهای متخصص و کارگری آن است که با انجام تعمیرات اساسی دوره ای، ضمن سر پا نگه داشتن نیروگاه، اجازه نمی دهند که شبکه برق کشور و به تبع آن تبریز از برق تولیدی این واحد محروم شوند.
از سوی دیگر، تحریم های ظالمانه و غیرقانونی آمریکا و متحدانش علیه کشورمان و تشدید آن در سال های گذشته باعث شده که انجام برخی اقدامات اساسی از قبیل نصب فیلتر و تعویض برج های خنک کننده نیروگاه حرارتی تبریز، به دلیل ترس شرکت های خارجی از تحریم، دشوار و هزینه های انجام آن نیز چند برابر شود.
به این مسایل باید اقدام نادرست دولت قبلی مبنی بر واگذاری نیروگاه تبریز به بخش خصوصی، شستا و صندوق بازنشستگی در قبال رد دیون را نیز افزود که سبب شد یکپارچگی مدیریتی در حوزه برق آذربایجان شرقی از بین برود؛ زیرا مدیریت بخش خصوصی بر نیروگاه تبریز الزامات خود را دارد و در هر حال سبب کاهش قدرت مانور مدیریت تولید برق استان در تصمیم گیری های مربوط به آن می شود.
Save